Beginnende woorden:
zenuwen overprikkeld
de rust is zoek
PTSS is ingewikkeld
sommige dagen
genadeloos neergeslagen
door iets wat was
niet eens meer is
struikelend over drempels
in het verleden ontstaan
maken mij moe
soms moedeloos
toch wetend
dat er genezing komt
blijf ik geloven
sterk hopen
dat straks mijn leven
mijn innerlijke ik
het verleden kan vergeven
het heden omarm
de toekomst zal het leren
voorlopig zijn de wonden
nog grote stinkende zweren.
Hé lieve broer
hoe is het nou
heb je je plek gevonden
is papa bij jou?
Vandaag je geboortedag
maar bent niet meer hier
bijna 4 maanden geleden
weggevlogen naar hemels vertier.
Verdriet en missen
de leegte is enorm
je naam valt vaak
een verwerkingsstorm.
Hebben ze taart in de hemel
staat er een flesje wijn voor je klaar
fiets je nog je rondes
heb je nieuwe vrienden daar?
Vandaag word er extra veel aan je gedacht
familie en vrienden zullen over je praten
vele anekdotes opgehaald
mooie momenten van jou leven bij ons achtergelaten.
Straks een flesje wijn halen
vanavond doe ik mee
proosten op jou leven
we nemen er niet één maar twee.
Want dat is jou grootste wens
geniet van het leven
treur niet om mij
ik had nog graag gebleven
maar mijn tijd was voorbij....
luister naar een signaal
ervaar de openheid
van je eigen ik
doorbreek de barricades
kijk jezelf recht aan
ieder mens maakt fouten
hoort bij ons bestaan
donkere wolken
verdreven door licht
vergeven geeft ruimte
loslaten rust
liefde verademing
leef bewust
hand in hand
met je eigen ik
het is immers
een levenslange band
strijk weg de kreukels
was uit het vuil
zorg goed voor het leven
het is van jou
fluister iedere morgen
daar ben je weer
fijn je te zien
ik hou van jou....
In de verte
zie ik je wuivend staan
soms als schaduw
soms als licht
soms met scherpe lijnen
soms bijna niet in zicht
soms zwaai ik terug
soms moet ik huilen
soms lach ik alles weg
soms wil ik met je ruilen
soms wil ik mij verstoppen
soms loop ik liever weg
soms wil ik je omarmen
soms hoor je niet wat ik zeg
soms is soms
veel soms maakt vaak
heel vaak word veel
teveel is een groot woord
ik mis je papa
maar weet dat jij me hoort.
het klinkt heel raar
maar nu minder stress
de druk op mijn borst
is verdwenen
onzekerheid afgezwakt
beseffen dat ik angstig mag zijn
al vind ik het erg naar
ontkennen geeft veel meer pijn.
Leven met PTSS
is moeilijk
eenzame stress
lichamelijke klachten
ondersteunen de stoornis
geven ongemak
betekend extra lijden
dwangmatig harder werken
om mezelf te bevrijden.
Toekomst met PTSS
oud zeer verwerken
achterlaten van stress
er komen nog diepe dalen
afgewisseld door behaalde pieken
recht ik mijn rug
orden ik de vele gedachten
kijk ik uit naar straks
mijn houvast is genezing verwachten.
Leven met een stoornis
onbegrip en pijn
mensen reageren
lang niet altijd fijn
moeilijk te bevatten
wat angst en paniek doet
door nare opmerkingen en vragen
word mijn stoornis gevoed.
Kan ik nog vertrouwen
wat ooit mijn wereld was
vrienden hebben mij verlaten
ik kom nu niet van pas
worstelend door de dagen
alleen en eenzaam thuis
zoek ik antwoorden op vragen
mis vertrouwde stemmen in mijn huis.
Bouwend aan mijn leven
zeg ik hun vaarwel
heb niets meer te geven
ook zonder red ik het wel
begrijpen zal ik het nooit
ik stond altijd voor jullie klaar
nu mijn leven overhoop is gegooid
geen enkel levensteken of gebaar.
Leven met een stoornis
soms onmenselijk zwaar
maar opent ook mijn ogen
onwaarheden worden waar
nieuwe vrienden komen op mijn pad
schenken onvoorwaardelijk hun helpende hand
accepteren mij zoals ik ben
onderhouden een stevige veilige band.
De wekker gaat
ik spring uit bed
fit en energiek
loop ik van de trap
naar beneden
richting koffiepot
een bak leut zetten
en de oven aan
maisbollen bakken
is zo gedaan.
Hondenbak gevuld met pens
word dankbaar aangenomen
dop pinda voor de vogel
krakend vrolijk geluid
ramen en deuren open
zwoel windje door het huis
zon worstelt zich door de wolken
de eerste stralen lijken van goud
sprankelend van levenslust
een stille wens : hopelijk word ik oud!
heeft geen haast
gaat niet voorbij
ik moet nog zoeken
naar waar stilte is
terugkomend uit de onrust
is het behoorlijk mis
angstig met een vleug paniek
werd ik vanmorgen wakker
ik voel me echt ziek
gebroken door afschuwelijke beelden
onverwacht op bezoek
belevenis herbeleven
dwingend gegeven
van mijn eenzaam bestaan
verlang ik naar stilte
verlang ik naar rust
wachtend op kalmte
herpakken van gevoel
snikkend zoeken
onzeker mijn doel.
over de grond verspreid
kapot gesmeten
afkeer van het kijken
naar niets
wat mij kan bekoren
vertekend beeld
een puzzel van ellende
minderwaardig en complex
komen samen
in duizend stukjes
scherp en glimmend
gebarsten beeld
daar lig ik...
met koffie en een peukje
begin ik mijn dag
zoals altijd
mijn vingers strelen de toetsen
wat wil ik vandaag kwijt?
Iedere letter
is een druppel op de hete plaat
zorgvuldig gewogen
op de weegschaal van mijn leven
wat wel, wat niet
wat durf ik vandaag bloot te geven?
Ieder woord
verborgen in een zin
ontstaat uit gevoelens
heeft betekenis
van nu en geweest
weet wat je leest.
Elk gedicht
somber en blij
met hart en ziel geschreven
zomaar uit het niets
onvoorbereid
het is mijn eigen iets.
Het is zo donker
ik zie het niet
geen licht, geen uitkomst
verdwaald op mijn pad
zoek ik verbeten
waar ik was gebleven
ik ben de weg kwijt
mezelf verloren
niemand kan mij horen.
Het is zo donker
het maakt me bang
geen hand voor ogen
door de bomen
het bos niet meer zien
geen enkel straaltje
van de zon gezien
ik verdwaal steeds meer
geen ommekeer.
Het is zo donker
ik zoek naar de knop
de knop van leven
doe aan het licht
help mij zoeken
naar mijn levenspad
weggekropen in een hoek
sla ik mijn handen voor mijn ogen
beschermengel weggevlogen.
Het is zo donker
ik ben zo bang
bang voor verleden
bang voor heden
angst voor wat komt
geen kracht meer in mijn benen
een weg vol doornen
belemmeren mijn pad
zoeken ben ik zat.
Het is zo donker
blijf zitten waar ik zit
wie pakt mijn handen
en wijst opnieuw de weg
een overdaad aan tranen
druppelen in het zand
bevend op koude grond
niets meer te geven
onleefbaar leven.
Herbeleven......
Dat mijn verdriet
soms moeilijk is
om te begrijpen
wat het met mij doet
misschien ken je een dader
en zie je hem zo niet
blijf jij houden
van zijn verhalen
aangepast aan jou horen
aan jou beeld van wat was
onbeladen zonder verstoren.
Dat mijn verdriet
het jouwe niet is
mijn tranen
niet branden in jou ogen
mijn hart alleen klopt voor mij
jou hart voor hem blijft kloppen
respecteer ik onvoorwaardelijk
kan ik zelfs begrijpen
jij hoeft niet te lijden
voor andermans leed
je eigen leven leeft.
Maar dat mijn verdriet
respectloos en hard
door jou word verwoord
naar anderen, niet naar mij
laat me beseffen
wie er voor mij staat
hoe zei je dat zo mooi...
"ik denk dat je veranderd bent,
milder en zachter geworden"
vergeven ja, maar vergeten doe ik niet
hoop van harte dat je dit ook ziet.
Dat mijn verdriet
mij niet heeft veranderd
alleen thuis heeft gebracht
bij wie ik ben
is een levensgrote stap
op het pad van MIJN leven
wil je even naar me luisteren
hoor 1 x wat ik zeg
ik ben Carla, net als toen
een mens kan niet veranderen
hooguit zichzelf anders voordoen.
Dat mijn verdriet
mij heeft geholpen
en laat zien wie ik ben
laat ook iets van jou zien
jij kan niet delen en inleven
niet luisteren, zelfs niet fluisteren
je wilt een strijd voortzetten
die is gestreden tussen dader en mij
zonder jou bemoeienis
bewust gekozen door de dader
jij kwam pas veel later.
En nu, nu hij er niet meer is
verzin jij jou verhalen
de onze zijn het niet
jij vormt een beeld wat jij graag ziet
zo werkt het bij ons niet
leef je leven
doe wat je wil
maar stop met jezelf te vernederen
met onwaarheden en gemaakt verdriet
ooit zal je moeten verantwoorden
want weet dat hij je hoort en ziet.
Het grootste verdriet
is zwijgzaam
laat zich niet horen
verstopt diep in mij
het grootste verdriet
is niet van jou
hoort bij mij
kan het niet los laten
wil het geen stem geven
mijn grootste verdriet
alleen ik mag het zien
mag het voelen
in stilte beleven
niet weg te geven
het grootste stille verdriet
is van mij, van mij alleen
zorg dat niemand het hoort of ziet.
durf
praat
huil
lach
pak beet
leven is wat het heet.
Mompel
stil zijn
in jezelf
is geen optie
open je verdriet
zodat iedereen jou ziet.
Schaamteloos
vertellen
niet jezelf
maar daders kwellen
laat horen
wat er is gebeurt
zinloos geweld
moet worden verteld.
Inzicht
beschadigd
hun sarcastische blik
dreigende woorden
verliezen hun kracht
geef hun de waarheid
bespreek elk feit.
Openbaar verwoorden
is een stap vooruit
geeft jou ruimte
erkenning van jou pijn
ach lief meisje
kom maar op
stop met beperken
spreken is verwerken.
onbehouwen
in de nacht
voed de bodem
geeft natuur kracht
Stofwolken
verdwenen
donkere aarde
doordrenkt met water
onbetaalbare waarde
Laatste
druppels
drogen op mijn ramen
vormen pareltjes
smelten samen.
De buitenlucht
prikkelt mijn neus
fris en vol aroma
laat mijn longen rusten
verzacht mijn trauma
In stilte
bedank ik de natuur
na droogte
komt herstel
van grote hoogte.
Ik zie
ruik
en voel
ontluikend leven
versterkt mijn doel.
een kleine blik terug
niet te ver
niet te indringend
liever vluchtig
hou het luchtig.
Na gisteren
het besef
hoe heerlijk het is
een eigen huis
feestje vieren
lachen en gieren.
Vrijheid
zonder druk
gewoon doen
wat we willen
ontspannen
geluk ontvangen.
Mijn huis
doordrenkt
met kinderstemmen
mooie verhalen
veel plezier
besef: het is fijn hier.
Ooit was
het anders
gelaten en bedompt
negatieve stemmen
vorig huis
was geen thuis.
Bewaak
en koester
ons nieuwe leven
blijf geven
maar durf ook te nemen
niet meer dan een korte blik in het verleden.
Het verleden blijft
hoe graag zou ik willen
dat dit verleden was
geen onzichtbare greep voelen
weg nachtmerries maar mooie dromen
onbekommerd thuis komen.
Gelukkig heden
toen was toen
zeg gedag tegen problemen
haal diep adem
kijk vrouwtje kijk
je bent nu ervaring rijk.
Weg met wat was
ontvang wat is
blijf niet hangen
stap vooruit
omarm wat liefde geeft
beleef zoals je nog nooit hebt beleefd.
een hele grote spons
zou ik nu willen vragen
mijn tranen op te zuigen
ver bij mij vandaan uitwringen
opnieuw mijn gezicht drogen.
keer op keer
tot mijn verdriet op is
ik een open toekomst zie
de moeheid achter mij laat
mijn ziel weer blinkt
doodgewoon een vrolijke meid
mijn stille wens
bizar hoe dit momenteel klinkt.
een rusteloze nacht
vaak mijn ogen open
starend naar de muur
al waren deze momenten
van korte duur.
Het onderbreken van mijn slaap
maakt me moe
doet me te veel denken
flitsen van wat was
schakelen naar het nu
komt beter van pas.
Wanneer dit zal stoppen
weet ik niet
blijkbaar nog veel
gerommel tussen mijn oren
komt s' nachts ongewenst
mijn zo nodige slaap verstoren.
Opgejaagd misselijk gevoel
bij het ontwaken
in het onderbewustzijn
van jager naar prooi
ongewild en vervelend
dromen die ik naast me neer gooi.
Maar nu wakker
al is het erg vroeg
beter dan liggen piekeren
badend in het zweet
mezelf herpakken
vraag me af of een pleger dit weet.
De trauma's
grijpen mij onverwacht beet
komen mijn energie misbruiken
als ik mijn rust probeer te nemen
net als in het verleden
denken zij mij ongevraagd te kunnen claimen.
Ik haal diep adem
recht mijn rug
maak een grote stap
naar het heden
kijk vooruit en voel
blijf naar buiten treden.
Delen van mijn pijn
op schilderdoek
of in gedichten
laat mijn misselijkheid zakken
beseffen, het is voorbij
met stevige hand een nieuwe dag vast pakken.
Vroege ochtend
drukte in de straat
een jong stel gaat samenwonen
ouders helpen, nu hun kind het ouderlijk huis verlaat.
Sjouwen en sjorren
slepen en dragen
hun eerste spulletjes
waar moet wat, hoor ik de ouders vragen.
Ze geven de regie uit handen
luisteren naar hun kinderen
zie soms een kleine frons
willen hun kijk op inrichten niet hinderen.
Gemopper en gelach
voor de jongelui een normale stap
samen verder in het leven
onder aan de samenlevingstrap.
Jong en vol vertrouwen
in het leven met elkaar
luchtig en vrolijk
eindelijk zijn ze daar.
Ik kijk en weet als geen ander
de blijheid maar ook het gedonder
begint als je samen gaat wonen
samen blijven, dat word een wonder.
Veel relaties lopen stuk
kijk alleen eens naar mijn eigen leven
hoop voor deze jongelui
dat hun een levenslang samen word gegeven.
leven
en dood
wordt ons gegeven
maar we hadden nog zo graag
samen met jou hier willen leven.
bij je vrouw
dochter, schoonzoon
prachtige twee kleine meiden
avonturen beleven.
De dag voor
nog steeds geen woorden.
Emoties vullen onze dagen
van blijheid
naar verdriet
van stilte
naar muziek
vast houden aan het gevoel
het is goed zo...
maar is dit wat ik bedoel?
Loslaten
verder gaan
doen we niet
zonder jou mee te dragen
dag in, dag uit
alle dagen
in ons hart...
De stilte
in de vroege morgen
maakt dat ik
mijn dag opgewekt begin
al was mijn nacht onrustig
toch weer goede zin.
Moeheid sluimert
in mijn lijf
handen en voeten
tintelen en voelen vreemd
horen ze bij mij?
ze lijken wel geleend.
Negeren is voor nu
de beste optie
gewoon de dag beginnen
zoals ik altijd doe
koffie en even typen
nee, ik ben niet moe.
Denken
gaat wat traag
nachtelijk beleven
heeft energie genomen
waar haal ik nieuw vandaan?
laat berusting komen.
De spanning
van koningsdag
te overheersend
ondanks veilig thuis zijn
terug naar het verleden
voel angst en pijn.
Wat voor jullie
een feestdag is
is voor mij een drama
dit waren slechte dagen
de afloop nooit fraai
weet dat jullie dit niet zagen.
Van verleden
wederom naar heden
kijk naar mijn lijf
geen blauwe plekken
maar voel ze nog steeds
in mijn ziel aanwezig...smeek de pijn, wil je vertrekken?
Maak jouw eigen website met JouwWeb